Dol fijn
Door: Suusdencocofay
Blijf op de hoogte en volg Suzanne
12 Januari 2012 | Nieuw Zeeland, Motueka
In Akaroa, de fijne campground met uitzicht over de baai, in de ochtend achter in de truck geladen met surfpak en snorkel voor een ontmoeting met de hector dolfijn, de kleinste soort die alleen in new zealand voorkomt. Overgestapt op een klein bootje en nog maar net op zee kwam er al een clupje kennismaken: Meezwemmend met de boot en met de staartvin op het water spattent. Hup het water in en bewonderen maar! Ze komen nieuwsgierig bij me zwemmen en omdat ze langer bij je blijven als je rondjes zwemt zwem ik me 45 minuten het leplazerus-rondjes. 1 dolfijn komt me diep in de oogjes kijken en in plaats van een aaitje prik ik um per ongeluk in zn zij; weg is ie, gelijk heeft ie.. Ik roep nog sorry en kijk angtsig om me heen of ie nu niet zn grote broers op me afstuurd. Die komen wel maar gelukkig ook om te spelen.
Dennis gaat de dag erna met ze zwemmen en vind het net zo wauw. We gaan uit eten wat weer zeer succesvol verloopt doordat de meiden de pizza alleen maar lekker vinden als we de bovenkant eraf schrapen " want mama dat onderste deegje lust ik alleen maar"
Vervolgens valt fay nog een buil in haar hoofd op het terras, gooit coco haar glas om en koken we morgen dus weer lekker zelf.
vanuit akaroa vertrekken 8 januari naar christchurch terug waar we pal voor de deur van de camperverhuur/garage overnachten ( wildkamperen mag niet n chrisrchurch maar geen agent die bedenkt dat een camper op deze ongezellige plek bewoond is.. Hopen we..) Gelukt! de camper word gemaakt en ziet er weer tip top uit. Slim bedacht een roostertje aan de zijkant met nul functie maar bedekt wel een deuk!
Met de rode sportauto ( 6 cilinder) van de manager scheuren we door de mooie arthurst pass naar de andere kant van het eiland naar de plek waar de zus van een collega is verongelukt. Wat een mooie plek, aan de kust; prachtig uitzicht over zee, met zo'n gruwelijk verhaal.
Terug bij de garage heeft dennis met de monteur de olie ververst. Dit liep uit op een grote beurt, voor die 50 euro geen geld, en alles loopt weer als een zonnetje!
Weg uit christchurch en terwijl de meisjes slapen in de alkoof rijden we in de avond 120 kilometer richting Kaikoura. In de avond voor zonsondergang is het licht hier zo mooi waardoor we we in de cabine veel " ohh wat mooi" roepen.
We zijn ruim 5 weken op reis en mbt het outdoor leven is de stand van zaken:
Dat we dagelijks douchen wat overdreven zijn gaan vinden.
Dat je met de billendoekjes van fay heel prima kunt ' afwassen'.
dat dennis soms nog steeds zin heeft in een peuk maar er nog geen heeft aangeraakt.
Dat de meisjes nu wel snel slapen en voor half 9 waardoor wij ook nog wat tijd voor onszelf hebben.
Dat we soms zelfs een klein ommetje durven te maken als ze diep op 1 oor liggen.
Dat je van de buitenlucht honger krijgt.
Dat ik fan ben geworden van Catburty hokey pokey chocolade.
Dat we zeker 3 kilo zijn aangekomen.
En we daarom hebben beproken dat hardlopen een goed maar achterlijk idee zou zijn.
Dat ik er van baal dat de gympen de ik mee heb zeer geschikt zijn om op hard te lopen.
In Kaikoura op 10 januari aangekomen, prachtige kust en op het strand de mooiste schelpjes verzamelt, voor ieder kindje uit coco's klas.
Met een vliegtuigje van Wings over Wales, over de oceaan gevlogen en 3 potvissen bewonderd.
Het vliegschema blijkt te zijn afgestemd op de adempauzes van de walvissen. Noujaaahh!
Dennis heeft een hele kreeft verorbed terwijl Coco en Fay met afgrijzen toekijken. " is ie echt dood en vind ie dat niet leuk?"
Het Kijken naar hoe een schaap word geschoren vinden ze al net zo zielig. We hebben dan ook maar niet vertaalt dat de boer verteld dat de schapen binnenkort de pan in gaan.
Dennis gaat de dag erna met ze zwemmen en vind het net zo wauw. We gaan uit eten wat weer zeer succesvol verloopt doordat de meiden de pizza alleen maar lekker vinden als we de bovenkant eraf schrapen " want mama dat onderste deegje lust ik alleen maar"
Vervolgens valt fay nog een buil in haar hoofd op het terras, gooit coco haar glas om en koken we morgen dus weer lekker zelf.
vanuit akaroa vertrekken 8 januari naar christchurch terug waar we pal voor de deur van de camperverhuur/garage overnachten ( wildkamperen mag niet n chrisrchurch maar geen agent die bedenkt dat een camper op deze ongezellige plek bewoond is.. Hopen we..) Gelukt! de camper word gemaakt en ziet er weer tip top uit. Slim bedacht een roostertje aan de zijkant met nul functie maar bedekt wel een deuk!
Met de rode sportauto ( 6 cilinder) van de manager scheuren we door de mooie arthurst pass naar de andere kant van het eiland naar de plek waar de zus van een collega is verongelukt. Wat een mooie plek, aan de kust; prachtig uitzicht over zee, met zo'n gruwelijk verhaal.
Terug bij de garage heeft dennis met de monteur de olie ververst. Dit liep uit op een grote beurt, voor die 50 euro geen geld, en alles loopt weer als een zonnetje!
Weg uit christchurch en terwijl de meisjes slapen in de alkoof rijden we in de avond 120 kilometer richting Kaikoura. In de avond voor zonsondergang is het licht hier zo mooi waardoor we we in de cabine veel " ohh wat mooi" roepen.
We zijn ruim 5 weken op reis en mbt het outdoor leven is de stand van zaken:
Dat we dagelijks douchen wat overdreven zijn gaan vinden.
Dat je met de billendoekjes van fay heel prima kunt ' afwassen'.
dat dennis soms nog steeds zin heeft in een peuk maar er nog geen heeft aangeraakt.
Dat de meisjes nu wel snel slapen en voor half 9 waardoor wij ook nog wat tijd voor onszelf hebben.
Dat we soms zelfs een klein ommetje durven te maken als ze diep op 1 oor liggen.
Dat je van de buitenlucht honger krijgt.
Dat ik fan ben geworden van Catburty hokey pokey chocolade.
Dat we zeker 3 kilo zijn aangekomen.
En we daarom hebben beproken dat hardlopen een goed maar achterlijk idee zou zijn.
Dat ik er van baal dat de gympen de ik mee heb zeer geschikt zijn om op hard te lopen.
In Kaikoura op 10 januari aangekomen, prachtige kust en op het strand de mooiste schelpjes verzamelt, voor ieder kindje uit coco's klas.
Met een vliegtuigje van Wings over Wales, over de oceaan gevlogen en 3 potvissen bewonderd.
Het vliegschema blijkt te zijn afgestemd op de adempauzes van de walvissen. Noujaaahh!
Dennis heeft een hele kreeft verorbed terwijl Coco en Fay met afgrijzen toekijken. " is ie echt dood en vind ie dat niet leuk?"
Het Kijken naar hoe een schaap word geschoren vinden ze al net zo zielig. We hebben dan ook maar niet vertaalt dat de boer verteld dat de schapen binnenkort de pan in gaan.
-
12 Januari 2012 - 10:55
Sander:
GEWELDIG!!!!! haha. Terwijl ik jullie verslag lees zit ik van oor tot oor te grijnzen. heerlijk om te lezen hoe het met jullie gaat. Genietse. -
12 Januari 2012 - 11:23
Ank:
Hallo, jullie downunder, dankjewel voor weer z'n boeiend en humoristisch geschreven reisverslag. Ik ben zeer onder de indruk van de schitterende natuur en wildlife in NW. En waar ik ook wel benieuwd naar ben is de cultuur van de Maori's. ( denkend aan het boek Kerewin van Keri Ulme zie ik het bouwsel staan...). Hopelijk niet zoals de oorspronkelijke bewoners van Amerika, weggestopt in reservaten, betutteld door allerhande overheidsprogramma's).
Drie kilootjes extra verdeeld over jullie viertjes is toch nog te overzien? Maar ik vermoed dat de liefhebber van de hokey pokey choc de klos is.
Vanuit 52 gr. NB een winderige en veel te warme januari groet en geef m'n meisjes maar weer een stevige kuffel.
liefs, Ank -
12 Januari 2012 - 20:42
Hilda En Frank:
Lieverds
Wat een ontdekkingen allemaal! En dat al na 5 weken! Dat van die doekjes hadden we in Schotland op dag 2 al door! Zwemmen met dolfijnen.... geeft dat echt dat geweldige gevoel? Lijkt me geweldig! Leuk te lezen al die verhalen!
Hier gaan we zachtjes de winter in! Veel plezier en mooie tijd daar! Geniet van alle moois! Liefs en knuffels voor THE girls -
15 Januari 2012 - 09:34
Joyce:
Wat heerlijk om met jullie mee te lezen en zo dus ook stiekem een beetje mee te lezen. Die dolfijnen!
en om nog maar even terug te komen op het hardlopen, heb je Evy ook meegenomen? Die heeft mij de afgelopen drie weken al mijn huis uit kunnen lokken... -
15 Januari 2012 - 12:43
Bowenro:
Hallo lieverds, fijn om jullie dolfijnenverhaal te horen. Jammer dat Coco en Fay nog niet met de dolfijnenklas kunnen zwemmen. Dat zou een feest voor m'n zusjes zijn! In Curacao kun je met dolfijnen zwemmen en praten (speciale kinderen).
Volgens mij kun je heel goed lopen in die mooie omgeving.....en raak je meteen een kilootje kwijt...(vindt Bo).
De potvissen waren zeker vet om te zien?!
fijne tijd juliie...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
